::: / ::: بیمارستان بی پرستار ::: / :::

 ::: شما در صفحه شرایط سخت هستید :::

رسم است ، آدمهایی که درد دارند و البته  ذوق و هنر

دوربین به دست بگیرند ،

نواقص و کاستی های جامعه شان را تصویر کنند و روی پرده ی نقره ای اکران

پرده ای که از قضا به شدت تقلید پذیر است

سایه اش میفتد برسر همان اجتماعی که قرار است ببیند و اصلاح شود

 

درست است که به لقمان گفتند ادب از که آموختی ؟ فرمود از بی ادبان !

اما

این حجم از درد و آسیب و اختلالات روحی و ناهنجاری با ظرفیت سایه ی آن پرده ی نقره ای

شبیه بیمارستانی می شود،

بدون پرستار و متخصص که همه از هم فقط بی ادبی می گیرند

 

سینما الگوساز است

فیلمساز عزیز

راه صحیحش را نشان بده

برای اصلاح جامعه ات پیشنهادت  بده

بی ادب دلسوز نباش