سیره محمّدی ||||||

قـالَ عَلِىٌّ علیه السلام: لایَقْطَعُ عَلى اَحَدٍ کَلامَهُ حَتّى یَجُوزَ فَیَقْـطَـعُهُ بِنَهْىٍ اَوقِیـامٍ.

 

امام على علیه السلام فرمود: پیامبر هرگز سخن کسى را قطع نمى کرد، مگر آنگاه که بیش از حدّ حرف بزند آن وقت او را نهى مى کرد یا بر مى خاست.

 

هم سخن گفتن آدابى دارد، هم گوش دادن به سخن دیگران. برخى قبل از تمام شدن حرف طرف، وارد سخن او مى شوند و کلامش را قطع مى کنند. این نشانه کم صبرى و بى ادبى است. رسول خدا صلی الله علیه و آله صبر مى کرد تا کلام گوینده به آخر برسد، مگر آنکه سخن او ناروا و ناحق باشد، که یا او را نهى مى کرد، یا با ترک مجلس کلامش را گوش نمى کرد.